Ik moet eerlijk toegeven, ik had niet gedacht dat ik breien en haken zo leuk zou vinden. Maar door vriendin Marina ben ik aan het haken geslagen! We zaten in de trein, op weg naar Amsterdam (shoppen!!) en Marina had haar haakkatoen mee, er moesten bolletjes worden gemaakt.....ik was de klos en moest met mijn handen vooruit zitten en Marina ging bolletjes maken! Klus geklaard en Marina begon te haken (jurkje voor vakantie), ik heb dat eens aandachtig bekeken. Ze ging als een gek tekeer, het zag er enorm moeilijk uit en ik dacht dat leer ik nooit. Toch, eenmaal weer thuis en bij Marina boven, kreeg ik mijn eerste haakles! Pffff, viel me tegen maar het had me in zijn macht, de haak-macht!!
Zo is het begonnen, uit mijn hoofd en met de handen werken, heel therapeutisch, vooral als je in een burn-out zat zoals ik zat!!! Het lastige is dat ik dan niet meer kan stoppen en het bijna een obsessie werd om gekleurde blokjes te haken en die weer aan elkaar te zetten. Mijn haak-gekte werkte aanstekelijk, tante Micha ging haken, vriendin Lisette ging haken en er waren steeds meer mensen in mijn omgeving met een haaknaald aan de slag, leuk!!
Omdat het natuurlijk Retro is, ging ik ook steeds meer letten op gehaakte spreien en kussens (in de kringloop/markten en op Marktplaats), oude boeken met patronen en natuurlijk de bekende pannenlappen!!
De sprei moet af, het haken staat een beetje stil, ik kom er even niet meer aan toe, werk en vazen en natuurlijk een huishouden maken dat de uren in een dag snel op zijn, dat geeft minder tijd voor haken.......jammer, eigenlijk zou ik iedere dag een blokje moeten doen of een vogeltje, al was het alleen maar om het niet te verleren!
Of zou het als fietsen zijn en kun je het niet meer verleren als je het eenmaal kan?
We zullen zien......
Geen opmerkingen:
Een reactie posten